#15-Czlowiek-we-wscechswiecie Leadbeater, Teozofia.org
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
www.teozofia.org
Człowiek we Wszech
Ļ
wiecie
C.W. Leadbeater
Przekład z angielskiego Z.W.
www.teozofia.org
ROZDZIAŁ I
CO TO JEST TEOZOFIA ?
"Istnieje dot
Ģ
d szkoła filozoficzna, o której zapomniała kultura współczesna", - tymi
słowy A.P.Sinnett rozpoczyna ksi
ĢŇ
k
ħ
sw
Ģ
p.t. "The Occult World" , b
ħ
d
Ģ
c
Ģ
pierwszym popu-
larnym wkładem teorii, a wydan
Ģ
trzydzie
Ļ
ci lat temu. Od tego czasu m
Ģ
dro
Ļę
z tej szkoły
czerpały tysi
Ģ
ce ludzi, jednak
Ň
e nauka owa pozostała dla wi
ħ
kszo
Ļ
ci nieznan
Ģ
i na zapytanie,
co to jest teozofia? otrzymaliby
Ļ
my odpowiedzi bardzo mgliste.
Dwie istniej
Ģ
ksi
ĢŇ
ki, daj
Ģ
ce na to zapytanie odpowied
Ņ
: "Buddyzm ezoteryczny"
Sinnetta i "M
Ģ
dro
Ļę
Odwieczna" Annie Besant. Nie pragn
ħ
bynajmniej współzawodniczy
ę
z
tymi doskonałymi dziełami, pragn
ħ
tylko jedynie da
ę
mo
Ň
liwie krótki i jasny wykład teozofii,
mog
Ģ
cy posłu
Ň
y
ę
jako wst
ħ
p do dzieł tamtych.
Cz
ħ
sto mówimy o teozofii nie jak o religii samej w sobie, lecz o prawdzie, jednako we
wszystkich religiach zawartej. Tak jest istotnie, lecz jeszcze i z innego punktu widzenia
twierdzi
ę
mo
Ň
na,
Ň
e teozofia jest jednocze
Ļ
nie filozofi
Ģ
, religi
Ģ
i nauk
Ģ
. Jest filozofi
Ģ
, gdy
Ň
daje nam jasne wytłumaczenie planu ewolucji dusz i ciał naszego systemu słonecznego. Jest
religi
Ģ
o tyle,
Ň
e, wykazawszy zwykły bieg ewolucji, podaje nam i zaleca krótsz
Ģ
drog
ħ
rozwoju, po której, dzi
ħ
ki
Ļ
wiadomym usiłowaniom, mo
Ň
emy i
Ļę
ku celowi pr
ħ
dzej. Jest
nauk
Ģ
, poniewa
Ň
zagadnie
ı
ewolucji i przy
Ļ
pieszonej ku niej drogi nie traktuje jako
przedmiotu wiary teologicznej, lecz jako wiedz
ħ
pozytywn
Ģ
. Teozofia utrzymuje, i
Ň
człowiek,
nie powinien polega
ę
tylko na
Ļ
lepej wierze, gdy
Ň
posiada w sobie moce ukryte, po
rozbudzeniu których sam mo
Ň
e widzie
ę
i bada
ę
; teozofia dowodzi swojej tezy, wskazuj
Ģ
c, i
jaki sposób mog
Ģ
by
ę
owe moce rozbudzone. Sama teozofia, jako taka, jest wynikiem wiedzy,
zdobytej przez ludzi w przeszło
Ļ
ci, dzi
ħ
ki rozbudzeniu i rozwini
ħ
ciu tych władz, a nauki,
które podaje, s
Ģ
oparte na bezpo
Ļ
redniej obserwacji, mo
Ň
liwej równie
Ň
dzi
ħ
ki tym
rozwini
ħ
tym władzom.
Filozofia teozofii wyja
Ļ
nia,
Ň
e system słoneczny jest doskonałym "mechanizmem, jest
manifestacj
Ģ
pot
ħŇ
nego
Ň
ycia, którego zaledwie cz
Ģ
stk
ħ
male
ı
k
Ģ
stanowi człowiek; jednak
zajmuje si
ħ
i t
Ģ
male
ı
k
Ģ
cz
Ģ
stk
Ģ
, bezpo
Ļ
rednio nas obchodz
Ģ
c
Ģ
i traktuje o niej wyczerpuj
Ģ
co
pod trzema postaciami: tera
Ņ
niejsz
Ģ
, przeszł
Ģ
i przyszł
Ģ
.
traktuje o tera
Ņ
niejszo
Ļ
ci, opisuj
Ģ
c, Czym naprawd
ħ
jest człowiek, badany przy
pomocy rozwini
ħ
tych władz. Mówi si
ħ
zazwyczaj: człowiek ma dusz
ħ
; teozofia w rezultacie
swych bada
ı
bezpo
Ļ
rednich utrzymuje,
Ň
e człowiek jest dusz
Ģ
, która ma ciało, a raczej ciała,
b
ħ
d
Ģ
ce w ró
Ň
nych sferach naczyniami i narz
ħ
dziami tej duszy, sfery te nie istniej
Ģ
w
przestrzeni oddzielnie, lecz trwaj
Ģ
tu razem jednocze
Ļ
nie i mog
Ģ
by
ę
badane; stanowi
Ģ
one
podziały materialnej strony natury i w skupieniu materii maj
Ģ
rozmaite stopnie g
ħ
sto
Ļ
ci.
Człowiek istnieje w ró
Ň
nych sferach, lecz normalnie
Ļ
wiadomym jest egzystencji swej tylko
w najni
Ň
szej z nich, aczkolwiek we
Ļ
nie lub transie miewa przebłyski poczucia tamtych. To,
co nazywamy
Ļ
mierci
Ģ
, jest tylko rozstaniem si
ħ
z form
Ģ
w sferze najni
Ň
szej, a dusza, czyli
człowiek rzeczywisty, w
Ļ
wiecie wy
Ň
szym nie zmienia si
ħ
, podobnie jak nie zmienia si
ħ
człowiek fizyczny, cho
ę
zdejmie ubranie. Wszystko to jest przedmiotem nie tylko teorii, lecz
obserwacji i do
Ļ
wiadcze
ı
.
Teozofia ma wiele do powiedzenia o przeszłej historii człowieka w znaczeniu biegu
jego ewolucji, a
Ň
do chwili doj
Ļ
cia do tego, czym jest. Jest to równie
Ň
przedmiotem bada
ı
.
Istnieje bowiem niezatarte upami
ħ
tnienie wszystkiego, cokolwiek si
ħ
stało, rodzaj
pami
ħ
tników przyrody, które mog
Ģ
by
ę
odczytane przez badacza, jak gdyby wszystko działo
www.teozofia.org
si
ħ
teraz, w jego oczach. Badaj
Ģ
c w ten sposób przeszło
Ļę
, dowiadujemy si
ħ
,
Ň
e człowiek jest
pochodzenia boskiego,
Ň
e ma ju
Ň
poza sob
Ģ
dług
Ģ
ewolucj
ħ
, a wła
Ļ
ciwie ewolucj
ħ
podwójn
Ģ
:
ewolucj
ħ
wewn
ħ
trzn
Ģ
-
Ň
ycia czyli duszy i ewolucj
ħ
zewn
ħ
trzn
Ģ
-formy. Dowiadujemy si
ħ
,
Ň
e
trwanie człowieka, jako ducha, jest długo
Ļ
ci wydaj
Ģ
cej si
ħ
nam niepomiern
Ģ
, a to, co przy-
wykli
Ļ
my nazywa
ę
jego
Ň
yciem, jest zaledwie jednym dniem egzystencji, wiele z takich dni
prze
Ň
ył ju
Ň
człowiek i wiele ma ich jeszcze przed sob
Ģ
. A je
Ļ
li chcemy zrozumie
ę
jego
Ň
ycie
rzeczywiste i cel tego
Ň
, musimy je rozpatrywa
ę
nie jako jeden dzie
ı
tylko, zaczynaj
Ģ
cy si
ħ
urodzeniem, a ko
ı
cz
Ģ
cy
Ļ
mierci
Ģ
, lecz w zwi
Ģ
zku z dniami, które ten obecny poprzedzały i
które po nim przyjd
Ģ
.
O tych, które przyjd
Ģ
, jest wiele do powiedzenia i mamy co do nich wskazówki
dokładne. Wskazówki takie mo
Ň
na mie
ę
po pierwsze od ludzi, posuni
ħ
tych dalej od nas na
drodze ewolucji i maj
Ģ
cych dzi
ħ
ki temu bezpo
Ļ
rednie do
Ļ
wiadczenie, po drugie, mo
Ň
na je
wyci
Ģ
gn
Ģę
z kierunku dróg, przebytych w przeszło
Ļ
ci. Cel cyklu tej ewolucji jest widoczny,
cho
ę
bardzo jeszcze daleki, lecz zdaje si
ħ
,
Ň
e nawet wtedy, gdy zostanie ju
Ň
osi
Ģ
gni
ħ
ty,
niesko
ı
czono
Ļę
post
ħ
pu rozci
Ģ
gnie si
ħ
znów przed tymi, którzy zapragn
Ģ
i
Ļę
dalej.
Jedn
Ģ
z najcenniejszych wła
Ļ
ciwo
Ļ
ci teorii jest ta,
Ň
e
Ļ
wiatło, które nam przynosi,
rozwi
Ģ
zuje wiele zagadnie
ı
, usuwa wiele trudno
Ļ
ci, wyja
Ļ
nia wiele pozornych niesprawie-
dliwo
Ļ
ci
Ň
yciowych i wykazuje istnienie powszechnego ładu w mniemanym chaosie. A
chocia
Ň
cz
ħĻę
naucza
ı
teozoficznych oparta jest na badaniu sił, których działanie znajduje si
ħ
poza obr
ħ
bem
Ļ
wiadomo
Ļ
ci człowieka zwykłego, jednak je
Ļ
li ten
Ň
e zechce przyj
Ģę
je jako
hipotez
ħ
, szybko dojdzie do poj
ħ
cia prawdy, gdy
Ň
ta jedynie stanowi konsekwentne i rozumne
wytłumaczenie dramatu
Ň
ycia.
Istnienie Ludzi Doskonałych, mo
Ň
liwo
Ļę
komunikowania si
ħ
z nimi i otrzymywania
od nich nauk jest jedn
Ģ
z wielkich nowych prawd, jakie teozofia niesie zachodniemu
Ļ
wiatu.
Inn
Ģ
znów wielk
Ģ
prawd
Ģ
jest cudowna pewno
Ļę
,
Ň
e
Ļ
wiat nie biegnie na
Ļ
lepo ku anarchii,
lecz
Ň
e jego post
ħ
p zostaje pod kierunkiem zorganizowanej Hierarchii, jest tedy rzecz
Ģ
zu-
pełnie niemo
Ň
liw
Ģ
, aby w ostatecznym obrachunku poniosła kl
ħ
sk
ħ
całkowit
Ģ
nawet
najdrobniejsza jednostka. W ka
Ň
dym, kto ujrzał cho
ę
by najsłabszy tylko odblask pracy tej
Hierarchii, budzi si
ħ
nieuniknione pragnienie współpracy z ni
Ģ
, słu
Ň
enia pod jej rozkazami
najskromniejszymi nawet zdolno
Ļ
ciami i stania si
ħ
godnym, aby w dalekiej przyszło
Ļ
ci stan
Ģę
cho
ę
by w najdalszych jej szeregach.
Prowadzi to ku tej postaci teozofii, któr
Ģ
nazwali
Ļ
my religijn
Ģ
. Ci, którzy dochodz
Ģ
do
poznania i zrozumienia tych rzeczy, nie zadawalaj
Ģ
si
ħ
ju
Ň
powoln
Ģ
drog
Ģ
ewolucji i pragn
Ģ
sta
ę
si
ħ
u
Ň
ytecznymi pr
ħ
dzej. Wtedy prosz
Ģ
i otrzymuj
Ģ
mo
Ň
no
Ļę
wej
Ļ
cia na
Ļ
cie
Ň
k
ħ
krótsz
Ģ
,
lecz bardziej strom
Ģ
. Nie mo
Ň
na wtedy unikn
Ģę
nagromadzenia pracy, która powinna by
ę
wykonan
Ģ
. Jest to jakby d
Ņ
wiganie ci
ħŇ
aru w górach: mo
Ň
na go nie
Ļę
wprost ku szczytowi
przez strom
Ģ
Ļ
cie
Ň
yn
ħ
, albo i
Ļę
z nim powoli drog
Ģ
, z lekka pochył
Ģ
. I jedno i drugie
potrzebuje siły, lecz wypełnienie jednej i tej samej pracy w daleko krótszym czasie, wymaga
ju
Ň
zdecydowanego wysiłku. Wysiłek ten mo
Ň
e by
ę
uczynionym, gdy
Ň
go czynili inni, a ci,
którzy dokonali ju
Ň
takiego przedsi
ħ
wzi
ħ
cia, twierdz
Ģ
,
Ň
e w pełni wynagradza ono poniesione
trudy. Ograniczono
Ļę
rozwoju naszych ciał przemija wtedy powoli, i wyswobodzony czło-
wiek staje si
ħ
twórczym współpracownikiem w olbrzymim dziele ewolucji wszystkich
stworze
ı
.
Poj
ħ
ta jako religia, równie
Ň
daje teozofia swoim zwolennikom zasady
Ň
ycia, oparte nie
tylko na bezwzgl
ħ
dnych nakazach, danych w odległej przeszło
Ļ
ci, lecz na zdrowym, prostym
zrozumieniu faktów, wynikaj
Ģ
cych
z
obserwacji. Stosunek studiuj
Ģ
cego teozofi
ħ
ku jej
wskazaniom nie jest
Ļ
lepym posłusze
ı
stwem, jakie si
ħ
ma dla przykaza
ı
religii, lecz raczej
podobnym jest do zachowywania wskaza
ı
higieny. Mogliby
Ļ
my powiedzie
ę
,
Ň
e ta lub owa
rzecz zgodna jest z Wol
Ģ
Boga, gdy
Ň
Wola Boga wyra
Ň
a si
ħ
w tym, co nazywamy prawami
natury. Poniewa
Ň
Wola owa rozrz
Ģ
dza m
Ģ
drze wszystkim, przekroczenie jej praw narusza
www.teozofia.org
sprawno
Ļę
zakre
Ļ
lonego działania, opó
Ņ
nia na chwil
ħ
jaki
Ļ
fragment lub drobn
Ģ
cz
ħĻę
ewolucji i, dzi
ħ
ki temu, przynosi szkod
ħ
nam lub innym. Dlatego to człowiek m
Ģ
dry nie
przekracza prawa z tych wzgl
ħ
dów, a nie dla unikni
ħ
cia wyimaginowanego gniewu jakiego
Ļ
obra
Ň
onego bóstwa.
Z
pewnego punktu widzenia mo
Ň
emy nazwa
ę
teozofi
ħ
religi
Ģ
, zaznaczaj
Ģ
c pod
dwoma wzgl
ħ
dami wielk
Ģ
ró
Ň
nic
ħ
mi
ħ
dzy ni
Ģ
i tym, co zwykle na zachodzie nazywa si
ħ
religi
Ģ
. Po pierwsze teozofia nie wymaga od swoich wyznawców wiary i nie mówi o wierze w
sensie zwykle u
Ň
ywanym. Studiuj
Ģ
cy wiedz
ħ
tajemn
Ģ
, albo
wie
, albo powstrzymuje si
ħ
od
s
Ģ
du, nie daj
Ģ
c miejsca
Ļ
lepemu zaufaniu. Oczywista, pocz
Ģ
tkuj
Ģ
cy nie mog
Ģ
jeszcze
wiedzie
ę
sami, powołani s
Ģ
tedy do zapoznania si
ħ
z wynikami ró
Ň
nych bada
ı
, do uwa
Ň
ania
ich za hipotezy mo
Ň
liwe do przyj
ħ
cia tymczasowo, do post
ħ
powania według nich a
Ň
do chwili,
gdy sami przekonaj
Ģ
si
ħ
o ich słuszno
Ļ
ci.
Po drugie teozofia nie stara si
ħ
nikogo przekonywa
ę
, ani
odrywa
ę
od jego religii, a
przeciwnie wyja
Ļ
nia mu j
Ģ
, odkrywaj
Ģ
c gł
ħ
bsze jej znaczenie, którego mo
Ň
e nigdy nie po-
dejrzewał. Naucza rozumie
ę
religi
ħ
i
Ň
y
ę
według niej lepiej ni
Ň
przedtem, a w wielu razach
powraca utracon
Ģ
wiar
ħ
, lecz ju
Ň
na poziomie wy
Ň
szym i szerszym.
Teozofia jest równie
Ň
nauk
Ģ
, jest prawdziw
Ģ
nauk
Ģ
Ň
ycia i nauk
Ģ
duszy. Stosuje
zawsze naukow
Ģ
metod
ħ
usilnych bada
ı
, powtarzanych wiele razy, klasyfikuj
Ģ
c pó
Ņ
niej
rezultaty i wyci
Ģ
gaj
Ģ
c z nich dedukcje.W ten sposób bada ró
Ň
ne stany przyrody, warunki
Ļ
wiadomo
Ļ
ci człowieka w ci
Ģ
gu
Ň
ycia i po tak zwanej pospolicie
Ļ
mierci. Nigdy nie b
ħ
dzie ze
wiele powtarzali,
Ň
e jej twierdzenia w tej dziedzinie nie s
Ģ
mglistym domysłem lub
przedmiotem wiary, lecz oparte s
Ģ
na bezpo
Ļ
redniej i cz
ħ
sto powtarzanej obserwacji. Badacze
teorii pracowali równie
Ň
w dziedzinie bardziej pokrewnej zwykłej nauce, o czym
mo
Ň
e
c
i
ħ
przekona
ę
ka
Ň
dy, kto przeczyta dzieło, traktuj
Ģ
ce o chemii okultystycznej.
Widzimy wtedy,
Ň
e teozofia ł
Ģ
czy w sobie charaktery styczne cechy filozofii, religii i
nauki. - "Jak
ĢŇ
tedy dobr
Ģ
nowin
ħ
niesie znu
Ň
onemu
Ļ
wiatu? - zapyta
ę
by mo
Ň
na. - Jakie
twierdzenia zasadnicze wypływaj
Ģ
z jej bada
ı
? Jakie wielkie sprawy ma do przedło
Ň
enia
ludzko
Ļ
ci?"
Odpowiedzi mieszcz
Ģ
si
ħ
w trzech zasadniczych twierdzeniach:
"S
Ģ
trzy prawdy
absolutne, które nigdy zagin
Ģę
nie mog
Ģ
, ale mog
Ģ
by
ę
pokryte milczeniem
dla braku słów.
"Nie
Ļ
mierteln
Ģ
jest dusza człowieka, a przyszło
Ļę
jego jest przyszło
Ļ
ci
Ģ
, której wzrost i blask
nie zna granic.
"
ń
ródło
Ň
ycia przebywa w nas i poza nami, jest nie
Ļ
miertelne i wiecznie dobro czyni
Ģ
ce; jest
niesłyszalne, niewidzialne i bezwonne, lecz dostrzegalne dla tego, który je dostrzec pragnie.
"Ka
Ň
dy człowiek jest swoim własnym prawodawc
Ģ
i twórc
Ģ
własnej chwały lub
mroku; s
ħ
dzi
Ģ
własnego
Ň
ycia, decyduj
Ģ
cym o własnej nagrodzie, o własnej karze.
"Prawdy te wielkie, jak
Ň
ycie samo, proste s
Ģ
jak najprostszy umysł ludzki".
Mówi
Ģ
c krótko i j
ħ
zykiem zwykłym, znaczy to,
Ň
e Bóg jest dobry,
Ň
e człowiek jest
nie
Ļ
miertelny i,
Ň
e zbiera
ę
b
ħ
dziemy to, co posiejemy. Istnieje okre
Ļ
lony plan wszelkich
rzeczy, pozostaj
Ģ
cy pod rozumnym kierownictwem i wypełniaj
Ģ
cy si
ħ
według praw
niezmiennych. Człowiek ma własne miejsce w tym planie i
Ň
yje według jego praw. Je
Ļ
li je
rozumie i współdziała z niemi, posuwa si
ħ
szybko naprzód i jest szcz
ħĻ
liwy; je
Ļ
li ich nie
rozumie, je
Ļ
li je łamie
Ļ
wiadomie lub nie
Ļ
wiadomie, opó
Ņ
nia swój post
ħ
p i jest nieszcz
ħĻ
liwy.
S
Ģ
to nie teorie, lecz fakty dowiedzione. Kto w
Ģ
tpi, niech bada, a przekona si
ħ
.
www.teozofia.org
ROZDZIAŁ II
OD ABSOLUTU DO CZŁOWIEKA.
O Absolucie, o Niesko
ı
czono
Ļ
ci, o Wszechogarniaj
Ģ
cym, mo
Ň
emy, na naszym
poziomie my
Ļ
lenia, powiedzie
ę
tylko,
Ň
e
jest
, gdy
Ň
cokolwiek si
ħ
powie, b
ħ
dzie zawsze
ograniczeniem, a wi
ħ
c niedokładno
Ļ
ci
Ģ
.
Niesko
ı
czono
Ļę
wszech
Ļ
wiatów - w Nim, a w ka
Ň
dym wszech
Ļ
wiecie - niezliczona
ilo
Ļę
systemów słonecznych. Ka
Ň
dy system słoneczny jest wyrazem pot
ħŇ
nej Istoty, któr
Ģ
nazywamy Logosem, Słowem Boga, Bogiem Słonecznym, - jest tym wszystkim, co człowiek
s
Ģ
dzi by
ę
Bogiem. On przenika cały system słoneczny i niema nic, co by nie było Nim.
system słoneczny jest Jego manifestacj
Ģ
w tej materii, jak
Ģ
jeste
Ļ
my zdolni widzie
ę
, lecz On
trwa ponad wszystkim i poza wszystkim, wiod
Ģ
c zadziwiaj
Ģ
ce
Ň
ycie po
Ļ
ród Równych
Sobie.W jednym z pism wschodu czytamy: "Przenikn
Ģ
wszy wszech
Ļ
wiat cały cz
Ģ
stk
Ģ
siebie -
Ja trwam".
O tym najwy
Ň
szym
Ň
yciu nie wiemy nic. Lecz o cz
Ģ
stce Jego
Ň
ycia, b
ħ
d
Ģ
cej energi
Ģ
Jego systemu, mo
Ň
emy powiedzie
ę
nieco na ni
Ň
szych planach Jego manifestacji. Nie mo
Ň
emy
widzie
ę
Logosu, lecz mo
Ň
emy widzie
ę
Jego sił
ħ
i działanie.
ņ
aden jasnowidz
Ģ
cy nie mo
Ň
e
by
ę
ateist
Ģ
- oczywisto
Ļę
istnienia Boga jest zbyt wielk
Ģ
.
Z Siebie samego powołał On do
Ň
ycia ten pot
ħŇ
ny system słoneczny. My,
Ň
yj
Ģ
cy w
Nim, jeste
Ļ
my ewoluuj
Ģ
cymi cz
Ģ
stkami Jego
Ň
ycia, iskrami Jego boskiego ognia wszyscy
powstali
Ļ
my
z
Niego i do Niego wszyscy powrócimy.
Wielu pytało, czemu On tak uczynił? czemu emanował
z
siebie cały ten
Ļ
wiat, czemu
nas posłał naprzeciw huraganów
Ň
ycia?... Ani wiedzie
ę
tego mo
Ň
emy, ani pytanie jest na
miejscu, wystarczy,
Ň
e tu jeste
Ļ
my, i powinni
Ļ
my si
ħ
stara
ę
czyni
ę
jak najlepiej. Jednak
Ň
e
wielu filozofów spekulowało na ten temat, i wiele powstało hipotez. Najpi
ħ
kniejsza z tych,
jakie znam, nale
Ň
y do pewnego filozofa Gnostyka.
"Bóg jest miło
Ļ
ci
Ģ
, lecz miło
Ļę
nie mo
Ň
e by
ę
doskonał
Ģ
, je
Ļ
li nie ma na kogo spływa
ę
i nie ma przez kogo by
ę
odwzajemnian
Ģ
. Dlatego On zamkn
Ģ
ł cz
Ģ
stk
ħ
Siebie samego w ma-
terii, ograniczył własn
Ģ
chwał
ħ
, aby
Ļ
my dzi
ħ
ki wolnemu i naturalnemu procesowi ewolucji,
sta
ę
si
ħ
mogli, A my znów, stosownie do Jego woli, musimy i
Ļę
drog
Ģ
ewolucji, a
Ň
do osi
Ģ
-
gni
ħ
cia Jego poziomu, a wtedy ta sama Miło
Ļę
Bo
Ň
a stanie si
ħ
o wiele doskonalsz
Ģ
, gdy
Ň
spłynie na Jego własne dzieci, które j
Ģ
pojm
Ģ
całkowicie i odwzajemni
Ģ
, a wtedy wielki plan
Jego zostanie wykonany i wola Jego si
ħ
stanie".
Na jakiej nieopowiedzianej wy
Ň
ynie znajduje si
ħ
Jego
Ļ
wiadomo
Ļę
- nie wiemy, ani
te
Ň
pozna
ę
mo
Ň
emy Jego -prawdziw
Ģ
natur
ħ
. Lecz kiedy On zst
ħ
puje w materi
ħ
i ogranicza
si
ħ
warunkami, dost
ħ
pnymi dla naszego pojmowania, manifestacja Jego jest zawsze potrójn
Ģ
,
st
Ģ
d wszystkie religie wyobra
Ň
aj
Ģ
Go jako Trójc
ħ
. Trojaki, lecz u
Ņ
ródeł Jeden; trzy osoby
gdy
Ň
osoba znaczy posta
ę
, a wi
ħ
c
Bóg,
przejawiaj
Ģ
cy siebie pod trzema postaciami. Trojaki
dla nas, patrz
Ģ
cych z dołu, gdy
Ň
czynno
Ļ
ci Jego s
Ģ
ró
Ň
norodne, jeden dla Niego, gdy
Ň
On je
rozumie, jako swoje własne odbicia.
Wszystkie trzy postacie bior
Ģ
udział w ewolucji systemu słonecznego; wszystkie trzy
bior
Ģ
udział w ewolucji człowieka. Ewolucja jest Jego wol
Ģ
, metod
ħ
ewolucji stanowi Jego
plan.
Od owego Logosu Słonecznego, w sposób tajemniczy cz
ħĻę
jego stanowi
Ģ
c, pochodzi
siedmiu jego słu
Ň
ebników, nazywanych czasami Duchami Planetarnymi. U
Ň
ywaj
Ģ
c
porównania, wzi
ħ
tego z fizjologii naszego ciała, Duchy Planetarne s
Ģ
w takim stosunku do
[ Pobierz całość w formacie PDF ]