ćwiczenie II, Studia, Zarządzanie i Inżynieria Produkcji, Przygotowanie produkcji
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
PRZYGOTOWANIE
PRODUKCJI
Materiały do projektowania
Ćwiczenie II
PDF created with pdfFactory trial version
ĆWICZENIE II
PLANOWANIE PRACOCHŁONNOŚCI I KOSZTÓW KONSTRUKCYJNEGO
PRZYGOTOWANIA PRODUKCJI
Celem ćwiczenia jest opanowanie umiejętności kalkulacji pracochłonności i kosztów
konstrukcyjnego przygotowania produkcji oraz zobrazowanie wpływu unifikacji konstrukcji
na konieczne nakłady.
2.2. Określenie pracochłonności konstrukcyjnego przygotowania produkcji wyrobów
A i B.
Pracochłonność konstrukcyjnego przygotowania produkcji określa się jako sumaryczną
wartość pracochłonności poszczególnych prac KPP.
Pierwszym krokiem w określeniu pracochłonności KPP jest obliczenie pracochłonności
wykonania rysunków konstrukcyjnych części oryginalnych wyrobów A, B i Bi. Obliczenia
wykonuje się w tablicy 2.1. w oparciu o liczbę części z poszczególnych grup utrudnienia
konstrukcyjnego oraz średniego normatywnego czasu opracowania jednego rysunku
konstrukcyjnego części należącej do danej grupy.
Tab. 2.1. Pracochłonność wykonania rysunków części oryginalnych wyrobów A, B i Bi wg grup utrudnienia
konstrukcyjnego, w godzina
ch
Grupa
utrud.
konstr.
Wyrób A
Wyrób B
Wyrób Bi
Rodzaj części
Liczba
części
Czas
na 1
część
Praco-
chłonn
ość
Liczba
części
Czas
na 1
część
Praco-
chłonn
ość
Liczba
części
Czas
na 1
część
Praco-
chłonn
ość
1.
Proste nie wymagające
obliczeń wytrzymałościowych
2.
Proste wymagające obliczeń
wytrzymałościowych
3.
O średnio skomplikowanym
kształcie nie wymagające
obliczeń wytrzymałościowych
O średnio skomplikowanym
kształcie wymagające obliczeń
wytrzymałościowych
4.
5.
O skomplikowanym kształcie
nie wymagające obliczeń
wytrzymałościowych
6.
O skomplikowanym kształcie
wymagające obliczeń
wytrzymałościowych
Razem
-
-
-
Pracochłonność wszystkich prac konstrukcyjnego przygotowania produkcji oblicza się
w tablicy 2.2. w oparciu o normatywne czasy jednostkowe poszczególnych prac KPP oraz
liczbę jednostek, rozumianą jako liczbę części rodzajowych w poszczególnych wyrobach.
W przypadku wyliczeń pracochłonności prac dla typoszeregu wyrobów A i B jako liczbę
jednostek rozumie się liczbę części rodzajowych w typoszeregu (T).
PDF created with pdfFactory trial version
Tab. 2.2. Pracochłonność projektowania bazowego modelu A, jego pochodnej B, oraz wyrobu Bi w przypadku
indywidualnej metody pr
ojektowania, w godzinach
Wyrób A
Wyrób B
Wyrób Bi
Lp.
Grupy czynności
czas
jedn.
liczba
jedn.
pracochł.
w godz.
czas
jedn.
liczba
jedn.
pracochł.
w godz.
czas
jedn.
liczba
jedn.
pracochł.
w godz.
1. Studia rynku i wyrobu
2.
Opracowanie założeń
typoszeregu wyrobów A i B
Opracowanie założeń
wyrobu A
3.
Opracowanie założeń
wyrobu Bi
4.
Opracowanie projektu
wstępnego typoszeregu
wyrobów A i B
5.
Opracowanie projektu
technicznego wyrobu A
6.
Opracowanie projektu
technicznego wyrobu B
7.
Opracowanie projektu
technicznego wyrobu Bi
8.
Wykonanie rysunków
części
9.
Wykonanie rysunków
zespołów
10.
11. Sprawdzenie rysunków
12.
Zestawienie specyfikacji,
warunków technicznych,
opracowania dokumentacji
eksploatacyjnej
Nadzór nad wykonaniem
prototypu
13.
Korekty rysunków po
próbach prototypu i serii
próbnej
14.
Ewidencja, zestawienia,
prace archiwalne
15.
RAZEM:
-
-
-
-
-
-
UWAGA:
-
wartości w tabeli 2.2 wpisujemy tylko w „białych” polach
-
pracochłonność studiów rynku i wyrobu dla wyrobów A, B i Bi określamy w drogą szacunku.
Zwykle pracochłonność studiów rynku i wyrobu waha się w granicach 100 – 250 godz.
-
czas jednostkowy dla poszczególnych czynności określają normatywy podane przez
prowadzącego zajęcia.
-
liczbę jednostek określa liczba części rodzajowych (wszystkich lub oryginalnych) w
poszczególnych wyrobach w zależności od charakteru prac KPP. Z wyjątkiem czynności
związanych z wykonaniem, sprawdzeniem i korektą rysunków za podstawę bierze się liczbę
wszystkich części rodzajowych w wyrobie. W pozostałych przypadkach (z wyjątkiem korekty
dokumentacji) liczbę części (zespołów) rodzajowych stanowi liczba części (zespołów)
oryginalnych.
-
w przypadku opracowania założeń oraz projektu wstępnego typoszeregu liczbę jednostek
stanowi tzw. liczba części typoszeregu T (patrz niżej).
-
zakłada się, że około 40% wszystkich rysunków będzie wymagało korekty po wykonaniu
prototypu i serii próbnej
PDF created with pdfFactory trial version
-
pracochłonność opracowania założeń oraz projektu wstępnego typoszeregu należy rozbić na
wyroby A i B
proporcjonalnie do liczby części oryginalnych
w poszczególnych wyrobach.
Pracochłonność przypadającą na dany wyrób umieszczamy w nawiasach w odpowiednim
miejscu.
-
pod tabelą 2.2 umieszczamy komentarz wg wzoru:
„
Pracochłonność konstrukcyjnego przygotowania produkcji wynosi w przypadku projektowania
typoszeregu ................ godzin dla bazowego modelu i ................... godzin dla pochodnej. W przypadku
projektowania indywidualnych konstrukcji na wyrób A potrzeba by ................. godzin, a na wyrób
B potrzeba by ................ godzin. Zmniejszenie pracochłonności prac konstrukcyjnego przygotowania
produkcji w przypadku projektowania typoszeregu wynosi więc ............ godzin.”
Uwaga: należy pamiętać, że typoszereg wyrobów stanowią wyroby A i B (wspólny projekt).
Wyrób B traktowany natomiast jako indywidualna konstrukcja to wyrób Bi !
Liczbę części typoszeregu (T) stanowią wszystkie części rodzajowe w typoszeregu.
Rozumiemy je jako liczbę nie powtarzających się części w wyrobach A i B. Aby uzyskać
liczbę typoszeregu należy zsumować liczbę wszystkich różnych części w wyrobie A oraz
liczbę różnych części w wyrobie B z wyjątkiem tych, które występują w A. Analitycznie
liczbę części typoszeregu wyznaczyć można wykorzystując następującą formułę:
T = ZN(A) + ZN(B-A) + ZU (A) + ZU(B-A) + OR(A) + OR(B)
gdzie:
ZN(A) – liczba części znormalizowanych występujących w wyrobie A,
ZN(B-A) – liczba części znormalizowanych występujących w wyrobie B a nie występujących
w wyrobie A,
ZU(A) - liczba części zunifikowanych (zapożyczonych) występujących w wyrobie A,
ZU(B-A) - liczba części zunifikowanych (zapożyczonych) charakterystycznych tylko dla wyrobu B,
OR(A) – liczba części oryginalnych występujących tylko w wyrobie A,
OR(B) – liczba części oryginalnych występujących tylko w wyrobie B,
2.2. Określenie przewidywanych kosztów konstrukcyjnego przygotowania produkcji
wyrobów A i B.
Koszty prac konstrukcyjnego przygotowania produkcji określa się w oparciu o wyliczone
uprzednio pracochłonności prac KPP oraz koszty godziny pracy danej czynności (koszty
jednostkowe). Koszty jednostkowe określają normatywy przekazywane przez prowadzącego
zajęcia.
Koszty prac KPP określa się w tablicy 2.3
PDF created with pdfFactory trial version
Tab. 2.3. Przewidywany koszt konstrukcyjnego przygotowania produkcji bazowego modelu wyrobu (A), jego
pochodnej (B) oraz wyrobu zmodernizowanego (Bi) w przypadku indywidualnego projektowania.
Wyrób A
Grupy czynności
Przyjęty
koszt 1 godz.
Wyrób B
Wyrób Bi
koszt [zł]
koszt [zł]
koszt [zł]
1. Studia rynku i wyrobu
Opracowanie założeń
typoszeregu wyrobów A i B
2.
3. Opracowanie założeń wyrobu A
4. Opracowanie założeń wyrobu Bi
Opracowanie projektu wstępnego
typoszeregu wyrobów A i B
5.
Opracowanie projektu
technicznego wyrobu A
6.
Opracowanie projektu
technicznego wyrobu B
7.
Opracowanie projektu
technicznego wyrobu Bi
8.
9. Wykonanie rysunków części
10. Wykonanie rysunków zespołów
11. Sprawdzenie rysunków
Zestawienie specyfikacji,
warunków technicznych,
opracowania dokumentacji
eksploatacyjnej
12.
Nadzór nad wykonaniem
prototypu
13.
Korekty rysunków po próbach
prototypu i serii próbnej
14.
Ewidencja, zestawienia, prace
archiwalne
15.
RAZEM
Uwaga:
-
tabelę 2.3 wypełniamy tylko w „białych” polach,
-
pod tabelą 2.3 umieszczamy komentarz z kalkulacji wg wzoru:
Przewidywany koszt prac konstrukcyjnego przygotowania produkcji w przypadku
projektowania typoszeregu wynosi:
- wyrób bazowy A - .............................. zł
- wyrób pochodny B
-
.............................. zł
RAZEM: .............................. zł
W przypadku indywidualnego projektowania konstrukcji wyrobów koszty
konstrukcyjnego przygotowania produkcji wyniosły by:
- wyrób bazowy A - .............................. zł
- wyrób pochodny B
i
-
.............................. zł
RAZEM: .............................. zł
Oszczędność w kosztach KPP projektowania wyrobów A i B jako typoszeregu wynosi
więc .............................. zł w stosunku do projektowania ich jako indywidualnych
konstrukcji.
PDF created with pdfFactory trial version
Lp.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]