Łechtaczka, Anatomia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Łechtaczka
Podstawowe informacje
PDF generated at: Mon, 26 Aug 2013 22:26:54 UTC
Treść
Artykuły
Łechtaczka
1
Orgazm
4
Wargi sromowe
9
Napletek łechtaczki
11
Pochwa człowieka
13
Stosunek płciowy
17
Przypisy
Źródła i autorzy artykułu
21
Źródła, licencje i autorzy grafik
22
Licencje artykułu
Licencja
23
Łechtaczka
1
Łechtaczka
Łechtaczka
Budowa łechtaczki: 1. Żołądź łechtaczki (
glans clitoridis
) 2. Ciało jamiste (
corpus cavernosum
) 3. Odnoga łechtaczki (
crus clitoris
) 4. Ujście cewki
moczowej 5. Opuszka przedsionka pochwy 6. Pochwa.
clitoris
Clitoris
y
tętnica głęboka łechtaczki, tętnica powierzchowna łechtaczki
żyła głęboka łechtaczki
czuciowe
–
autonomiczne
–
ze
wyrostek płciowy
Łechtaczka
(
clitoris
)
–
nieparzysty, zewnętrzny
samic
. Znajduje się w pobliżu
przedniego połączenia
labia minora pudendis
). Część widoczna znajduje się powyżej
Odgrywa podstawową rolę w
i
ie.
Łechtaczka
2
Anatomia ludzkiej łechtaczki
Łechtaczka jest narządem
z męskim
m i
podobnie jak w prąciu wyróżnia się w niej żołądź i ciała jamiste.
Parzyste ciała jamiste łechtaczki (
corpora cavernosa clitoridis
), które
rozpoczynają się jako odnogi łechtaczki (
crura clitoridis
) przyczepiają
się do dolnych gałęzi
. Mają średnio długość 4 cm,
stanowiąc najdłuższą część ciał jamistych. Następnie obie odnogi
biegną przyśrodkowo i w górę. Na tym odcinku pokrywa je
musculus ischiocavernosus
). Obie odnogi łączą się
nieco poniżej i do przodu od spojenia łonowego (
symphisis pubica
)
zbiegają się w mierzący około 2 cm trzon łechtaczki (
corpus
clitoridis
), w którym wyróżnia się część wstępującą (
pars ascendens
) i
część zstępującą (
pars descendens
), która odpowiada wolnej części
prącia. Przejście części wstępującej w zstępującą nazywane
genu
lub
angulus corporis clitoridis
. Trzon łechtaczki kończy się wierzchołkiem
(
apex
), który wraz z pokrywającą go cienką
tworzy żołądź łechtaczki (
glans clitoridis
).
Trzon łechtaczki łączy się ze spojeniem
Oba ciała jamiste w tej części oddziela niepełna
przegroda (
septum corporum cavernosum
). Każde ciało jamiste jest otoczone błoną białawą (
tunica albuginea
).
Wewnątrz ciał jamistych znajdują się jamki (
lacunae
), które są rozdzielone niepełnymi beleczkami (
trabeculae
)
zbudowanymi z
Pod wpływem bodźców nerwowych ciała jamiste wypełniają się
krwią i dochodzi do
, który jest zróżnicowany osobniczo, ale nigdy nie dochodzi do zniwelowania
angulus
corporis clitoridis
[1]
.
Zdjęcie sromu: 1
–
napletek łechtaczki,
2
–
łechtaczka, 3
–
wargi sromowe mniejsze,
4
–
wejście do pochwy, 5
–
wargi sromowe
większe
Unaczynienie
Łechtaczkę zaopatrują w
•
tętnica głęboka łechtaczki (
arteria profunda clitoridis
)
•
tętnica powierzchowna łechtaczki (
arteria superficialis clitoridis
),
będące gałęziami
będącej z kolei gałęzią
. Krew
spływa żyłą głęboką łechtaczki (
vena profunda clitoridis
) do
, a
o żylnego splotu pęcherzowego.
spływa do węzłów pachwinowych powierzchownych.
Unerwienie
Unerwienie łechtaczki jest:
czuciowe
–
z
od gałęzi nerwów rdzeniowych S2, S3, S4)
•
autonomiczne
–
ze
.
•
Łechtaczka
3
Embriologia
Łechtaczka powstaje z wyrostka płciowego, stanowiąc homologię
prącia męskiego. Odpowiednikiem ciała gąbczastego prącia są
bulbi vestibuli
). Rozwój żeńskich narządów płciowych
uwarunkowany jest brakiem męskich hormonów płciowych.
Fizjologia
Jako najbardziej
miejsce w całym ciele kobiety,
równocześnie najbardziej czułe na
we, pozwala na
odczuwanie przez kobietę wyjątkowych doznań
, w tym
również osiągnięcie
przez
dotykową w czasie
ub
. Jest zbudowana głównie z
2]
Rozwój embriologiczny łechtaczki
Historia
Mimo że z pewnością znana od zawsze, w zachodniej anatomicznej literaturze łechtaczka została bardziej
szczegółowo opisana dopiero w XVI wieku, chociaż istnieją w tym względzie kontrowersje. Pierwszeństwo
przypisuje się
, wykładowcy chirurgii na Uniwersytecie Padewskim, który w 1559 roku
opublikował dzieło
De re anatomica
, w którym opisał "siedzibę kobiecej rozkoszy". Colombo stwierdził ponadto, że
"o ile wolno mu nadać nazwę rzeczom odkrytym przez niego, których nikt przed nim nie dostrzegł (...) powinno się
je nazwać miłością lub słodyczą Wenery".
Twierdzenie Colombo było podane w wątpliwość przez jego następcę,
, który utrzymywał że to on
odkrył łechtaczkę pierwszy
[3]
.
XVII-wieczny
natom, odrzucił roszczenia obydwu
włoskich anatomów, stwierdzając, że narząd ten znany był medycynie już w II wieku:
pisał ją jako
columella
(kolumienka).
żywał określeń
albatra
lub
virga
("pręt").
azwał łechtaczkę
tentigo
("napięcie"). Rzymianie określali łechtaczkę jako
landica
[
]
.
W kolejnych stuleciach szersze opisy łechtaczki przedstawiali w XVII wieku De Graaf (
Tractatus de Virorum
Organis Generationi Inservientibus, De Mulierub Organis Generationi Inservientibus Tractatus Novus
) i
4]
.
polski anatom żyjący w XVIII w., podał następującą definicję łechtaczki: "Żołądź białogłowska
lub łechtaczka jest małe, żołędzi podobne ciało, wewnętrznie zaraz pod spojeniem się do kupy wielkich warg
wyższym leżące"
[5]
.
Badania nad rolą łechtaczki zapoczątkowali William H. Masters i Virginia E. Johnson w 1966
[6]
. W tym samym
roku psychiatra
opublikowała artykuł poświęcony kobiecej seksualności, w którym szczegółowo
opisała anatomię łechtaczki. W 1981 roku organizacja Federation of Feminist Women's Health Clinics (FFWHC)
kontynuowała skrupulatne badania nad anatomią narządu
[7]
.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]