Żywe słowo- Catharose de Petri (gnoza), Okultyzm
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
CATHAROSE DE PETRI
śYWE SŁOWO
Spis treści
Przedmowa .................................................................. 7
1Codzienne obcowanie z Bogiem.............................. 9
2Czwarty wymiar ..................................................... 15
3Trzy fundamentalne promienie Siedmioducha ...... 22
4Siódma pieczęć ...................................................... 28
5Jan na Patmos......................................................... 34
6Zadanie Szkoły Duchowej ..................................... 39
7O śmierci, gdzieŜ jest twoje zwycięstwo? ............. 43
8Królestwo Synów WęŜowych ................................ 48
9Narodziny kolumny węŜowej ................................ 52
10Zmartwychwstanie człowieka świątynnego .......... 54
11Walka Ŝyciowa, cel Ŝycia, urzeczywistnienie
Ŝycia ....................................................................... 60
12Trzy Ognie Łaski................................................... 68
13PodróŜ przez wschodnią krainę Ducha ................. 76
14Głos ciszy .............................................................. 80
15Trójprzymierze Światła ......................................... 84
16Wszelka zmiana zaczyna się w krwi ..................... 89
17Apokalipsa i zadanie Szkoły Duchowej................ 99
18Tajemnica gnostycznej magii.............................. 106
19Wędrowcy do Emmaus ....................................... 113
20Centralna pozycja ciała eterycznego ................... 119
21Oddychanie człowieka ........................................ 127
22Pieśń pochwalna Hermesa................................... 130
23Narodziny ciała mentalnego ................................ 135
24Fundamentalna zasada dobra .............................. 142
25System hormonalny i jego znaczenie dla drogi
Ŝyciowej ludzkości ............................................... 146
26Jezus i Jan............................................................ 151
27Od narodzin z natury do narodzin z Boga........... 155
28Kundalini, siła Wieczności.................................. 162
29Inteligencja a intelekt .......................................... 172
30Nowa Shamballa ................................................. 177
31Postawa Ŝyciowa ................................................. 183
32Nauka, Ŝycie i droga krzyŜowa Chrystusa .......... 187
33Odpowiedzialność współpracowników ............... 192
34Tajemnica Sfinksa i Piramidy ............................. 194
35Błogosławieni ubodzy duchem ........................... 204
36Nieprzemijalne Dobro ......................................... 211
37Transfiguracja w czasach końca.......................... 216
38Ogień Ducha Świętego ........................................ 224
39Przygotowujcie się na wielki Dzień Pana ........... 230
40Czego mam zaniechać? ....................................... 239
41Pojawienie się ludu boŜego na ziemi .................. 244
42Pierwsza i druga ścieŜka ..................................... 252
43Czas nadszedł ...................................................... 258
44Wewnętrzne oświecenie ...................................... 266
45Jedność - odpowiedzialność - ukierunkowanie ... 270
46Powołanie kobiety ............................................... 277
Przedmowa
Niniejsza ksiąŜka, zawierająca czterdzieści sześć odrębnych rozdziałów, winna nieść przesłanie o
śywym Zbawieniu, które moŜna znaleźć w Gnozie, tym wszystkim, którzy w drodze procesu
transfiguracji chcą się wznieść ze swojego stanu duszy materialnej do stanu człowieka o duszy
duchowej.
Droga do wyzwolenia duszy musi być jednak urzeczywistniona przez kaŜdego człowieka
osobiście. W niniejszej ksiąŜce wyczerpująco przedstawia się, jak i w jaki sposób naleŜy
postępować ścieŜką wyzwolenia duszy.
Oby zawartość tej ksiąŜki stała się dla kaŜdego Czytelnika śywym Słowem!
NiŜej podpisana wyraŜa swoją wdzięczność swemu szanownemu współpracownikowi, Panu Pleun
van der Kooij, za przygotowanie niniejszej ksiąŜki do druku.
Marzec 1989
Catharose de Petri
1
Codzienne obcowanie z Bogiem
Czy Bóg przebywa bardzo daleko od nas, czy moŜe tak blisko, Ŝe moŜemy odczuć jego dotknięcie
- pytanie to jest bardzo stare i wywołuje w ludzkim bycie wielki niepokój.
Istotnie, w praktyce Ŝycia okazuje się, Ŝe dla jednego człowieka Bóg jest nieskończenie odległy,
jakby w bardzo odległej przyszłości, podczas gdy dla innego tak bliski, Ŝe człowiek ten w jakiś
sposób z nim rozmawia, jakby był dzieckiem w jego domu.
NiezaleŜnie od tego, jak bardzo róŜne są te Ŝyciowe doświadczenia, w rzeczywistości obu tym
ludziom niosą one te same perspektywy i te same skutki. Spróbujemy zbliŜyć się do tego pilnego
pytania tak dalece, jak to tylko moŜliwe.
Co moŜe znaczyć wyraŜenie: ”Codzienne obcowanie z Bogiem”?
Człowiek wyposaŜony jest w system wdychania i wydychania, wobec czego od razu moŜna
stwierdzić, Ŝe wszyscy ludzie bez wyjątku, nawet jeśliby nie byli tego świadomi, dokonując
wdechu przyjmują do siebie boską Miłość, boskie Światło i boską Siłę.
Wiecie prawdopodobnie, Ŝe wśród mistyków znaną jest sprawą, Ŝe wraz z tlenem, który przy
wdychaniu powietrza wypełnia nasze płuca, do systemu ludzkiego wnikają takŜe siły duchowe i
eteryczne. Poza tym - nawet jeśli brzmi to nader nieprawdopodobnie - człowiek moŜe wraz z
wydechem rozprzestrzeniać boską Siłę, boskie Światło i boską Miłość. Jeśli tylko umiałby
właściwie zaktywizować w krwioobiegu przyjęte przy wdychaniu boskie Siły, wówczas tym, co by
zeń wypływało, byłoby pełne miłości myślenie, czysta wola i słuszne postępowanie.
Tak więc na podstawie swego systemu wdychania i wydychania wszyscy ludzie znajdują się
blisko Boga. RóŜnica polega wyłącznie na tym, Ŝe kaŜdy rozsiewa Boga na swój własny sposób, a
to z powodu swojego wewnętrznego stanu rozwoju. KaŜdy wydycha Boga zgodnie z jakością
swojego mniej lub bardziej oczyszczonego systemu krwi.
Dlatego tak istotna jest biblijna wypowiedź: „Nie to powoduje zbrukanie człowieka, co wchodzi
do jego ust, lecz to, co z nich wychodzi”, poniewaŜ określa to jego chwilowy stan bytu. Bóg zbliŜa
się do nas wszystkich, a człowiek bez Ŝadnego skrępowania przyjmuje go do swego uszkodzonego
systemu. I za pośrednictwem mniej lub bardziej ostudzonego serca oraz ułomnego mózgu chce
przekazywać Boga dalej, chce obcować z Bogiem, najchętniej dzień w dzień.
W świecie mistyków wyraŜenia „codzienne obcowanie z Bogiem” uŜywa się bardzo często.
Mistyk, będąc człowiekiem wraŜliwym, poszukuje tajemnego obcowania z boskimi Siłami przy
pomocy centrum serca; swoim „ja” przeŜywa wspólnotę z Bogiem, a wyobraŜa ją sobie jako
harmonijną więź między sobą a swoim Stwórcą i wobec tego dąŜy do jej nawiązania.
Jeśli jednak, jako ludzie myślący, nastawimy się na nią, to tego rodzaju codzienne obcowanie z
Bogiem okaŜe się niemoŜliwe i w najlepszym razie będzie tylko codziennym rozmyślaniem
człowieka o Bogu.
Temat ten dotyczy kaŜdego, zarówno męŜczyzny jak i kobiety. Kobieta i męŜczyzna są
jednakowo waŜni.
W Szkole Duchowej Złotego RóŜokrzyŜa uczennice rozpoznają swoją wielką siłę i powołanie
kapłańskie, tak samo jak czyniły to święte kobiety w pismach świętych wszystkich stuleci. Chodzi
o dzieło w słuŜbie boskiej hierarchii, do którego powołani są wszyscy, którzy rozumieją prawa
boskiego Światła. Gdy nowa Jerozolima zstępuje z nieba, wówczas w nastaniu nowej ery
współpracują wszyscy uczestnicy Królestwa Światła.
Dlatego do tej pracy powoływani są tak męŜczyźni jak i kobiety, zarówno w przeszłości jak i
obecnie. W teraźniejszości dane jest nam przeŜyć to, Ŝe skromnymi siłami przełamują oni i
odrzucają od siebie wszystkie przeszkody, przez co wydobywają wewnętrznego Chrystusa na
niezmienne Światło.
O tym, czy rzeczywiście stoicie w świetle Prawdy, moŜecie się przekonać na podstawie
wszystkich waszych działań, biorąc pod uwagę ich skutki. Czy są one wiąŜące czy wyzwalające?
Jeśli skutki waszych czynów okazują się wiąŜące, a więc zatrzymują się na tym ładzie natury,
wówczas znaczy to, Ŝe aktywna jest tylko dynamika waszego naturalnego poŜądania. A jeśli skutki
te są wyzwalające, wówczas tym, co spełnia w was swoje zadanie, jest zasada Ŝycia, Światło
Chrystusowe, tak Ŝe moŜecie wprowadzić całkowicie nową reformę Ŝycia. Wówczas wasze Ŝycie
otrzymuje całkiem nową strukturę. Wówczas współdziałacie w konkretyzowaniu nowego
człowieka-duszy w was. Wówczas współpracujecie w urzeczywistnianiu nowego Nieba-Ziemi.
Z racji tego, Ŝe kaŜda aktywność przybiera konkretną formę, takŜe i w was wskutek aktywności
elementu wolnej woli, niesionego przez Ducha Świętego, moŜe zostać wzniesiona nowa budowla.
W pierwszej instancji to ów wolny, odnowiony element woli kieruje się w pełni na
urzeczywistnienie nowego, promiennego Ŝycia duszy i stamtąd prowadzi was do
wszechogarniającej mądrości, przez co moŜecie się całkowicie objawiać w
teraz
.
W ten sposób po przełamaniu całego starego stanu natury sami budujecie w waszym
oczyszczonym polu oddechu strukturę nieśmiertelnego człowieka-duszy. I tak, dzięki aktywności
Ducha Świętego, powstaje w was człowiek-Bóg, któremu oddaliście wasze ciało jako świątynię,
by mógł on w was i przez was spełnić swoje zadanie, zadanie, które słuŜy nie innemu celowi, jak
tylko - połączeniu was z Bogiem.
Z pewnością jest teraz dla was jasne to, Ŝe człowiek odrodzony według duszy nie moŜe spełniać
swego zadania w miejscu pracy, przesiąkniętym jeszcze tchnieniem tego, co naleŜało do człowieka
w upadku. Dlatego zanim wasze ciało będzie mogło słuŜyć jako świątynia, będzie musiało sprostać
wymaganiom odnawiającego Ŝycia.
Jeśli zdeklarowaliście się juŜ kiedyś, jeśli urzeczywistniacie promienne Ŝycie duszy, jeśli
przenikacie do boskiej mądrości i pragniecie objawiać się - tak, wtedy On, ten, który w was
zmartwychwstał, będzie pośrednikiem.
Boski człowiek w was jest tym, który sprawi, Ŝe będziecie iść w Świetle, tak jak On jest w
Świetle. I On, ten, który jest w was, będzie wzrastał w miarę jak wy będziecie doprowadzać wasze
„ja” do zanikania, w miarę jak wy będziecie w tym świecie maleć.
Wtedy On, odrodzony według duszy, jest bliŜej niŜ ręce i nogi, albowiem jest w was. Idzie na
czele, a wy jego śladem podąŜacie za Zmartwychwstałym, całkowicie odnowionym w was.
W ten sposób, na tej podstawie jesteście kaŜdego dnia przyjmowani do wspólnoty z nim. I wtedy
nie jest to Ŝadna mistyczna, ukryta wiara, lecz silna więź miłości między Bogiem a człowiekiem,
która nie zna juŜ oddzielenia, poniewaŜ On, ten, który się w was narodził i zmartwychwstał, oraz
Ojciec, są jednym.
Przez wypełnienie prawa Światła we własnym Ŝyciu moŜecie wtedy w najbliŜszej przyszłości
obcować z Bogiem, który jest Światłem, Miłością i Siłą, aŜ chrześcijańska iluzja zmieni się
całkowicie w prawdziwie chrześcijańskie przeŜycie.
W międzyczasie zrozumiecie, Ŝe wszyscy są zmobilizowani do tego zadania, do zadania, które
sięga tak daleko, Ŝe słowa nie mogą tego opisać. JednakŜe niech będzie wam przyrzeczone:
NajwyŜsze miejsce w siedmiokrotnie objawionej Szkole Duchowej Złotego RóŜokrzyŜa moŜe być
zajęte zarówno przez męŜczyznę jak i kobietę - jeśli koniecznym warunkom stanie się zadość.
Oby wkrótce nastał czas, Ŝe wszyscy będą w tym uczestniczyć i gołąbek pokoju ze swoim
nowym przesłaniem otoczy was swoim nieprzemijalnym Światłem. Oby tak się stało!
2
Czwarty wymiar
Nieraz okazywało się, Ŝe wciąŜ jeszcze pozostaje wielu uczniów, którym trudno jest wyrobić sobie
właściwy obraz i przez to właściwe pojęcie mikrokosmosu, który w rzeczywistości jest istotą
wieczną, ale uszkodzoną i okaleczoną. Dlatego chcielibyśmy się tym bliŜej zająć.
Boska myśl promieniująca do pierwotnej natury budzi albo rodzi z tej wszechobejmującej
pierwotnej natury astralnej falę Ŝyciową dusz, czyli grupę mikrokosmosów, tak samo jak nasza
myśl wywołuje w naszym ciele astralnym obraz iskry. Zrodzony w ten sposób mikrokosmos
rozwija się dalej w procesie samourzeczywistniania, poniewaŜ za iskrą astralną wywiera nacisk
boska myśl. W wyniku tego w polu objawienia mikrokosmosu uwalniają się etery, które
koncentrują się wokół jądra czyli róŜy mikrokosmosu i przyjmują kształt obrazu myślowego, który
stoi za tym wzbudzeniem. W ten sposób niegdyś dobyty został z wieczności prawdziwy człowiek,
spontanicznie, z natury związany z Ojcem.
JednakŜe człowiek, który w praczasach naduŜył swojej wolności i dowiódł swojego sprzeciwu,
wie teraz aŜ nadto dobrze, co się z nim stało. Doskonałe początkowo ciało nie moŜe się juŜ
objawiać. Zginęło, poniewaŜ ciało eteryczno-materialne, nie będąc zbudowanym z macierzystego
pola astralnego, posiada właściwość przemijania. Pierwotny, oŜywiający, animujący czynnik,
mikrokosmos, dusza, stał się więc nieaktywny, pusty, i nie był się w stanie objawiać. A Duch, za
którego sprawą cud ten nastąpił, wycofał się.
I teraz w wyniku ziemskiego procesu narodzin zrodziła się osobowość i połączyła się z duszą.
Osobowość ta jest innym cudem boskiej miłości. Ale musi ona być postrzegana zgodnie z planem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]