(GPSZ) Materiały, Geodezja
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Geodezja jest nauk
Ģ
o Ziemi, maj
Ģ
c
Ģ
na celu wyznaczenie jej kształtu i rozmiarów oraz
sporz
Ģ
dzenie modelu matematycznego rzeczywistej bryły ziemskiej, a tak
Ň
e okre
Ļ
laniem
wzajemnego poło
Ň
enia punktów na jej powierzchni.
Do zakresu podstawowych czynno
Ļ
ci zawodowych geodety nalez
Ģ
:
- prace polowe (terenowe) realizowane podczas pomiarów i wywiadów terenowych
- prace kameralne (biurowe) obejmuj
Ģ
ce: obliczenia i sporz
Ģ
dzanie map, szkiców, rysunków,
dokumentacji opisowej, protokołów, rejestrów itp.
Zgodnie z ustaw
Ģ
z dnia 17.05.1989r. do prac geodezyjnych zalicza si
ħ
:
- projektowanie i wykonywanie pomiarów geodezyjnych
- dokonywanie oblicze
ı
- sporz
Ģ
dzanie dokumentacji geodezyjnej
- zakładanie i aktualizowanie baz danych
- sporz
Ģ
dzanie zdj
ħę
, pomiary i opracowania fotogrametryczne, grawimetryczne,
magnetyczne i astronomiczne zwi
Ģ
zane z realizacj
Ģ
zada
ı
w dziedzinie geodezji i kartografii
oraz krajowego systemu informacji o terenie
Geoida jest okre
Ļ
lona jako powierzchnia stałego potencjału grawitacyjnego na poziomie
morza, do której w ka
Ň
dym jej punkcie kierunek linii pionu jest zawsze prostopadły.
Geoida zerowa, przyjmuje si
ħ
geoid
ħ
przechodz
Ģ
c
Ģ
przez
Ļ
redni poziom morza w okre
Ļ
lonym
punkcie Ziemi i wyznaczon
Ģ
podczas wieloletnich obserwacji dla pewnej epoki czasowej.
Szeroko
Ļę
geograficzna
Ő
jest k
Ģ
tem zawartym pomi
ħ
dzy kierunkiem pionu w danym punkcie
P a płaszczyzn
Ģ
równika. Szeroko
Ļę
geograficzna zmienia si
ħ
w przedziale od 0° do +90° na
północ od równika oraz od 0° do -90° na południe od równika.
Długo
Ļę
geograficzna
ȹ
jest to k
Ģ
t dwu
Ļ
cienny zawarty pomi
ħ
dzy płaszczyzn
Ģ
południka
zerowego Greenwich a płaszczyzn
Ģ
południka przechodz
Ģ
cego przez dany punkt P. Długo
Ļę
geograficzna zmienia si
ħ
w przedziale od 0° do +180° w kierunku na wschód oraz od 0° do
-180° na zachód od tego południka.
Mapa - obraz powierzchni Ziemi lub jej cz
ħĻ
ci przedstawiony na płaszczy
Ņ
nie w
odpowiedniej skali za pomoc
Ģ
znaków umownych i opisów informacyjnych.
Skala- stosunek wielko
Ļ
ci modelu Ziemi dla jakiego opracowano odwzorowanie
kartograficzne danej mapy do rzeczywistej wielko
Ļ
ci Ziemi.
W układzie geodezyjnym kierunek numeracji k
Ģ
tów i
ę
wiartek w tym układzie jest zgodny z
kierunkiem ruchu wskazówek zegara.
Osnowa geodezyjna jest to usystematyzowany zbiór punktów geodezyjnych, utrwalonych w
terenie znakami geodezyjnymi, dla których matematycznie okre
Ļ
lono ich wzajemne poło
Ň
enie
i dokładno
Ļę
usytuowania.
Sie
ę
geodezyjna jest zbiorem punktów geodezyjnych, stanowi
Ģ
cych odr
ħ
bn
Ģ
cało
Ļę
,
charakteryzuj
Ģ
cym si
ħ
jednolito
Ļ
ci
Ģ
metod pomiarów i sposobów okre
Ļ
lania tych punktów.
Autor: Browar
1
Zasada powszechnie stosowana w geodezji: od ogółu do szczegółu, w my
Ļ
l której najpierw na
du
Ň
ych obszarach zakładane s
Ģ
najdokładniejsze sieci o długich bokach, za
Ļ
do nich
stopniowo dowi
Ģ
zywane s
Ģ
kolejne sieci coraz wi
ħ
kszym zag
ħ
szczeniu punktów i ni
Ň
szej
dokładno
Ļ
ci wyznaczenia ich poło
Ň
enia.
Osnowy dzieli si
ħ
na:
a) osnowa podstawowa
b) osnowa szczegółowa
c) osnowa pomiarowa
na sposób okre
Ļ
lania poło
Ň
enia punktów na powierzchni odniesienia osnow
ħ
geodezyjn
Ģ
kraju dzieli si
ħ
na:
a) osnow
ħ
poziom
Ģ
b) osnow
ħ
wysoko
Ļ
ciow
Ģ
c) osnow
ħ
dwufunkcyjn
Ģ
Ci
Ģ
g poligonowy to szereg nast
ħ
puj
Ģ
cych po sobie punktów, powi
Ģ
zanych kolejno bokami o
znanych długo
Ļ
ciach i katami utworzonymi przez dwa s
Ģ
siednie boki.
Opis topograficzny punktu poligonowego zawiera:
- informacje opisowe i graficzne
- numer punktu i oznaczenie klasy osnowy
- miary k
Ģ
towe i liniowe
- oznaczenie arkusza w skali
- opis poło
Ň
enia; nazwa gminy, województwa
- powi
Ģ
zanie punktu z s
Ģ
siednimi punktami dobrze widocznymi
- imi
ħ
i nazwisko wykonawcy
- szkic szczegółowy z domiarami zorientowanymi w kierunku północy tak wykonanymi aby
znale
Ņę
punkt w terenie
Odp. na pyt. 2 Poprawk
Ģ
komparacyjn
Ģ
pomiaru wst
ħ
gowego stanowi ró
Ň
nic
ħ
pomi
ħ
dzy
warto
Ļ
ci
Ģ
opisan
Ģ
na ta
Ļ
mie, a jej długo
Ļ
ci
Ģ
rzeczywist
Ģ
. W praktyce poprawka ta nie
przekracza warto
Ļ
ci 2mm.
Odp. na pyt. 9 Kryterium poprawno
Ļ
ci pomiaru ci
Ģ
gu poligonowego okre
Ļ
lone jest dla:
Ã
a
praktyczne
£
£
Ã
a
teoretyczn
f
a
f
a
max
Autor: Browar
2
e
Ci
Ģ
giem poligonowym otwartym nazywamy taki ci
Ģ
g, który zaczyna si
ħ
w punkcie o znanych
współrz
ħ
dnych i który przechodz
Ģ
c przez kolejne wyznaczane punkty i ko
ı
czy si
ħ
na innym,
ani
Ň
eli pocz
Ģ
tkowy punkt o znanych współrz
ħ
dnych.
Ci
Ģ
giem poligonowym zamkni
ħ
tym nazywamy taki ci
Ģ
g, który zaczyna si
ħ
i ko
ı
czy w
punkcie o znanych współrz
ħ
dnych i nie przechodzi przez inny punkt o znanych
współrz
ħ
dnych.
Metody pomiaru szczegółów terenowych:
I Metoda
- Metoda biegunowa - polega na pomiarze dwóch wielko
Ļ
ci: długo
Ļ
ci promienia
wodz
Ģ
cego d
AP,
liczonego od pkt. przyj
ħ
tego za biegun do wyznaczonego pkt. P oraz k
Ģ
ta
ŋ
A
,
liczonego od kierunku osiowego zgodnie z ruchem wskazówek zegara, do kierunku promienia
wodz
Ģ
cego AP.
Elementy znane potrzebne do oblicze
ı
: A(X
A
,Y
A
); B(X
B
,Y
B
); pomierzone:
ŋ
A
i d
AP
;
Autor: Browar
3
II Metoda
- Metoda Domiarów Prostok
Ģ
tnych - polega na pomiarze odci
ħ
tej "a" oraz rz
ħ
dnej
"h" w lokalnym układzie współrz
ħ
dnych prostok
Ģ
tnych, umiejscowionym na dwóch punktach
A i B o znanym poło
Ň
eniu. Dokonanie takiego pomiaru wymaga ustalenia poło
Ň
enia
Ļ
rodka P'
prostopadłej poprowadzonej z pkt. mierzonego P na lini
ħ
pomiarow
Ģ
ł
Ģ
cz
Ģ
c
Ģ
punkty A i B.
Przyrz
Ģ
dy wykorzystywane do pomiaru szczegółów met. domiarów prostok
Ģ
tnych to:
w
ħ
gielnica pryzmatyczna oraz przymiar wst
ħ
gowy (ruletka - ta
Ļ
ma miernicza).
Elementy znane potrzebne do oblicze
ı
: A(X
A
,Y
A
); B(X
B
,Y
B
); pomierzone: a i h;
III Metoda
- Metoda wci
ħ
cia k
Ģ
towego "w przód" - polega na pomiarze dwóch k
Ģ
tów
ŋ
A
i
ŋ
B
z dwóch pkt. osnowy zwanych baz
Ģ
wci
ħ
cia. K
Ģ
ty te wyznaczaj
Ģ
kierunki AP i BP, które w
przeci
ħ
ciu okre
Ļ
laj
Ģ
poło
Ň
enie pkt. P.
Elementy znane potrzebne do oblicze
ı
: A(X
A
,Y
A
); B(X
B
,Y
B
); pomierzone:
ŋ
A
i
ŋ
B
;
Elementy obliczone: (X
P
,Y
P
);
ŋ
P
; odcinek d
A-P
i d
A-B
; Az
A-B
i Az
A-P
Wzory:
X
P
=X
A
+ d
A-P
* cos(Az
A-P
)
Y
p
=Y
A
+ d
A-P
* sin(Az
A-P
)
d
A-B
=
Â
( X
B
- X
A
)
2
+( Y
B
- Y
A
)
2
d
A-P
=( d
A-B
* sin
ŋ
B
)/ sin
ŋ
P
Obliczamy warto
Ļ
ci Az
A-B
i Az
A-P
i wszystkie obliczone warto
Ļ
ci wstawiamy do wzorów na
X
P
i Y
P
.
Autor: Browar
4
IV Metoda
- Metoda wci
ħ
cia liniowego - polega na pomiarze długo
Ļ
ci a i b z ko
ı
ców bazy
pomiarowej utworzonej przez pkt. A i B o znanych współrz
ħ
dnych.
Elementy znane potrzebne do oblicze
ı
: A(X
A
,Y
A
); B(X
B
,Y
B
); pomierzone: a i b;
Elementy obliczone: (X
P
,Y
P
); P'; p i q oraz h
Jednostki i skale mapy:
Dłługo
Ļ
ci
:
Powierzchn
ie
:
Jednostki k
Ģ
towe:
1
m
=
100
cm
1
ar
=
100
m
2
1
A
=
60
'
1
cm
=
10
mm
1
ar
=
1000000
cm
2
1
A
=
3600
"
1
m
=
10
dm
1
ha
=
10000
m
2
180
A
1
m
=
1000
mm
1
ha
=
100
ar
1
rad
=
P
1
km
=
1000
m
A
a
·
P
a
(
A
)
=
180
A
1
m
2
=
10000
cm
2
400
G
=
360
A
1
m
2
=
10
dm
2
1
G
=
100
C
1
cm
2
=
100
mm
2
1
C
=
100
CC
10000
C
=
5400
'
1
m
3
=
1000
dm
3
1000000
CC
=
324000
"
1
m
3
=
1000000
cm
3
=
10
6
cm
3
Radian - k
Ģ
t płaski równy k
Ģ
towi mi
ħ
dzy dwoma promieniami koła wycinaj
Ģ
cymi z koła łuk
o długo
Ļ
ci równej promieniowi
Skal
ħ
mapy obliczamy ze wzoru:
M
=
1
d
D
Gdzie:
M- mianownik skali
d- długo
Ļę
odcinka na mapie
D- długo
Ļę
odcinka w terenie
Autor: Browar
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]